Ritim bozukluklarını ve çarpıntı, bayılma gibi şikayetleri incelemek için yapılan işleme elektrofizyolojik çalışma (EFÇ) denir. Çoğunlukla sağ kasık bölgesinden lokal anestezi ile yapılan bir işlemdir. Elektrofizyolojik çalışma sırasında kalpte çarpıntıya neden olabilecek bir elektriksel yol bulunduğunda bu bölgedeki fazladan yolu ortadan kaldırma işlemine de “ablasyon” denir. Çeşitli ritim bozuklukları için birden fazla ablasyon yöntemi kullanılmaktadır. En yaygın kullanılan yöntem yine kasık bölgesinden lokal anestezi ile girilerek ucu ısı veren özel kateterlerle kalpte kısa devreye neden olduğunu düşündüğümüz bölgeye ısı vererek ablasyon yaptığımız “radyofrekans ablasyon” yöntemidir. Bunun yanında 3 boyutlu programlar kullanılarak önce kalbin 3 boyutlu haritasının çıkarıldığı ve yine ısı veren kateterlerin kullanıldığı “3 boyutlu haritalama ile radyofrekans ablasyon” yöntemi de bulunmaktadır. Atriyal fibrilasyon dediğimiz kalbin kulakçıklarını ilgilendiren ve ileri yaşta görülme olasılığı artan bir ritim bozukluğunda ise ucu balon şeklinde açılan özel bir kateter ile temas ettiği dokuda -50 -60 dereceye kadar soğutarak doku hasarını sağlayan yönteme de soğutma-dondurma yöntemi yani “kryoablasyon” denir. Daha çok çocuk hastalarda ve bazı erişkin seçili vakalarda da ısı kateterlerine benzer şekilde ucu soğutan/donduran kateterlerle de  “kryoablasyon” işlemi yapılabilmektedir. Her ritim bozukluğunun kendine has özellikleri olduğundan ablasyonun başarı yüzdesi değişkenlik gösterir. Örneğin supraventriküler taşikardilerde başarı oranı %95’in üzerinde iken, atriyal fibrilasyonda 1 yıllık başarı oranı %60-70 civarındadır. İşleme girmeden önce mutlaka işlemi yapacak kardiyoloji uzmanıyla işlemin olası komplikasyonları, başarı oranı gibi durumlar konuşulmalıdır.